Indiana Jones i tarcza zagłady (2023) – Ostatnia wielka podróż

Indiana Jones i tarcza zagłady jest piątą i ostatnią odsłoną legendarnej serii przygodowej z udziałem najbardziej kultowego archeologa kina. Reżyseria: James Mangold (znany z Logan I Ford kontra Ferrari), ten film oznacza pierwszy film z serii, którego reżyserem nie był Steven Spielberg ani wyprodukowany przez George'a Lucasa.

Film, który ma ukazać się w 2023 roku, ma na celu godne zamknięcie wątku fabularnego Henry „Indiana” Jones Jr., wykonany po raz kolejny przez niezrównanego Harrison Ford, który powraca do postaci w wieku 80 lat. Ta najnowsza przygoda łączy historię, science fiction, nostalgię i klasyczną akcję, jednocześnie wprowadzając nowych bohaterów, którzy towarzyszą — i rzucają wyzwanie — starzejącemu się bohaterowi w jego ostatniej podróży.

Streszczenie

Historia zaczyna się w 1944 roku, w ostatnich dniach II wojny światowej. Młody Indiana Jones wraz ze swoim kolegą Basilem Shawem próbuje powstrzymać nazistów przed przejęciem starożytnych artefaktów o ukrytych mocach. Jednym z nich jest Tarcza Archimedesa (znany również jako „Tarcza Zagłady”), mityczne urządzenie rzekomo zdolne do zmiany czasu.

Film przenosi się do 1969 roku. Indiana się starzeje, jest samotny i niedługo przejdzie na emeryturę ze stanowiska profesora uniwersyteckiego. Świat się zmienił: naziści zostali pokonani, astronauci wylądowali na księżycu, a era współczesna trwa nieprzerwanie.

Jednakże córka jego starego przyjaciela Basila, Helena Shaw (w tej roli Phoebe Waller-Bridge) pojawia się ponownie w jego życiu, poszukując tajemniczego pokrętła, które jego ojciec obsesyjnie studiował przez lata. Po nim następuje również Jürgen Voller (Mads Mikkelsen), były naukowiec nazistowski, który potajemnie pracuje dla rządu USA w programie kosmicznym, ale ma własny cel: chce wykorzystać pokrętło, aby zmienić bieg historii i przywrócić reżim nazistowski.

Stamtąd Indiana, Helena i ich młody towarzysz Teddy wyruszają w wyścig z czasem po całym globie — z Nowego Jorku do Tangeru, przez Sycylię — w ostatniej przygodzie, która łączy w sobie pościgi, starożytne ruiny, zaskakujące odkrycia i nieoczekiwaną refleksję na temat czasu, historii i spuścizny.

Rzucać

• Harrison Ford Jak Indiana JonesW swoim ostatnim pożegnaniu z postacią Ford przedstawia zmęczonego, ale wciąż pełnego przygód Indy’ego. Jego człowieczeństwo i wrażliwość są bardziej obecne niż kiedykolwiek.
• Phoebe Waller-Bridge Jak Helena Shaw:Siostrzenica Indy'ego, przebiegła, charyzmatyczna i kierująca się własnymi motywami, jest zarówno towarzyszką, jak i przeciwieństwem głównego bohatera.
• Mads Mikkelsen Jak Jürgen Voller:Wyrafinowany, bezduszny i wyrachowany złoczyńca, który chce zmienić historię za pomocą pokrętła.
• Toby Jones Jak Bazyli Shaw:Stary przyjaciel Indiany, uczony zafascynowany tajemnicami tarczy.
• Antonio Banderas Jak Renaldo:Przyjaciel Indy'ego na Morzu Śródziemnym, ekspert od żeglarstwa i nurkowania.
• Boyd Holbrook Jak Klaber:Brutalny pomocnik Vollera.
• Ethann Isidore Jak Teddy Kumar:Młoda towarzyszka Heleny, która nieco przypomina postacie takie jak Short Round (Świątynia Zagłady).

Recenzje

Recenzje były różne, choć przeważały pozytywne, zwłaszcza te dotyczące szacunku, jaki film wykazuje dla dziedzictwa postaci i serialu.

Mocne strony według krytyków:

• Godne pożegnanieHarrison Ford dał występ pełen emocji, bardziej introspektywny niż w poprzednich częściach.
• Dobry kierunek działania:Mangold zachował klasyczny styl sagi, ale wykonał ją w nowoczesny sposób.
• Dobrze zintegrowane elementy nostalgiczne:Cea, muzyka i odniesienia do przeszłości nie wydają się wymuszone.
• Eksploracja starzenia sięScenariusz odważnie porusza temat starości, upływu czasu i miejsca bohaterów w zmieniającym się świecie.

Opinie negatywne:

• Długi czas trwania (ponad 2 godz. 30 min):Niektórzy mają wrażenie, że w niektórych fragmentach tempo spada.
• Niedoceniany czarny charakterPomimo solidnej gry aktorskiej Mikkelsena, jego postaci brakuje dominującej postawy, jaką charakteryzowali się poprzedni antagoniści.
• Nadmierna ilość elementów science fiction:Ostatni punkt kulminacyjny podzielił publiczność swoim odważnym zwrotem w stronę fantastyki/naukowości.

Odbiór publiczny

Indiana Jones i tarcza zagłady Otrzymał mieszane przyjęcie od ogółu społeczeństwa. Wielu długoletnich fanów doceniło pełen szacunku ton wobec postaci i emocjonalne pożegnanie. Inni jednak liczyli na bardziej dynamiczną przygodę lub mniej fantazyjną historię.

W Zgniłe pomidory, film uzyskał około 69% krytyki i 88% publicznego. W IMDb, utrzymuje ocenę na poziomie 6.6/10, co świadczy o dobrej, choć nie wybitnej, akceptacji.

Jeśli chodzi o dochody kasowe, film zarobił około 384 miliony dolarów W skali globalnej jest to skromny wynik w porównaniu z poprzednimi premierami, choć godny szacunku, biorąc pod uwagę kontekst po pandemii i konkurencję w kasie biletowej.

Aspekty techniczne i wizualne

• Efekty wizualneCyfrowe odmłodzenie Harrisona Forda w sekwencji otwierającej z lat 40. było jednym z najczęściej omawianych aspektów technicznych. Wielu chwaliło je za realizm, inni uznali je za niepokojące.
• Projektowanie produkcjiFilm zachowuje urok egzotycznych, starożytnych scenerii, odtwarzając zarówno ruiny, jak i tętniące życiem miasta. Sceneria okresu (1969) jest bardzo dobrze zrobiona.
• Muzyka:Legendarny Jan Williams skomponował ścieżkę dźwiękową do tej części, prawdopodobnie jego ostatnia współpraca z franczyzą. Główny temat nadal wywołuje emocje, a nowe kompozycje doskonale uzupełniają ton opowieści.
• Adres:James Mangold umiejętnie posługuje się zagraniczną franczyzą, szanując spuściznę Spielberga, ale jednocześnie wnosząc do postaci bardziej emocjonalną i dojrzalszą perspektywę.

Wniosek

Indiana Jones i tarcza zagłady To nostalgiczne, emocjonalne i pełne szacunku pożegnanie jednego z najbardziej kultowych bohaterów kina. Choć nie osiąga świeżości ani doskonałości pierwszych trzech części, to jednak wyraźnie przewyższa Królestwo Kryształowej Czaszki (2008) pod względem tonu, wykonania i serca.

Film nie ma być rewolucyjny, ale raczej listem miłosnym do postaci, która zainspirowała pokolenia. Harrison Ford daje niezapomniany występ, pełen niuansów i człowieczeństwa, który zamyka cykl z godnością i bez potrzeby przesadnego bohaterstwa.

To zakończenie, które z szacunkiem spogląda w przeszłość, szczerze w teraźniejszość i z melancholijnym uśmiechem w przyszłość. Dla fanów jest to zasłużone pożegnanie; dla nowych widzów jest to brama do sagi, która już jest częścią historii kina.