Aankondigingen
“De Moordenaar” (2023) is een film geregisseerd door David Fincher, een van de meest geprezen filmmakers van de hedendaagse cinema, bekend van werken zoals Zeven, Vechtclub, Dierenriem En Verdwenen meisjeDeze film markeert zijn terugkeer naar het genre van de duistere, psychologische thriller, waarbij hij opnieuw samenwerkt met Netflix na hun eerdere samenwerking op Mank (2020).
Gebaseerd op de Franse graphic novel van Alexis “Matz” Nolent en geïllustreerd door Luc Jacamon, De moordenaar verkent de innerlijke wereld van een nauwgezette professionele huurmoordenaar, gespeeld door Michael Fassbender. Met een koele, introspectieve benadering wordt de film meer een meditatie over eenzaamheid, professionaliteit en emotionele vervreemding dan een conventionele actiethriller.
Aankondigingen
David Fincher brengt, zoals gewoonlijk, zijn kenmerkende visuele stijl, obsessie voor details en chirurgische precisie mee in het verhaal en de enscenering. De moordenaar Het is geen film voor alle leeftijden, maar het is ongetwijfeld een werk dat aandacht verdient vanwege de gestileerde en psychologische benadering van criminaliteit.
Synopsis
De hoofdpersoon, simpelweg bekend als "De Moordenaar", is een man zonder naam of geschiedenis die in de schaduw leeft. Na een mislukte baan in Parijs wordt hij het doelwit van zijn eigen werkgevers. Wat volgt is een verhaal van stille, methodische wraak, verteld vanuit het perspectief van de moordenaar zelf, met een constante voice-over die ons meeneemt in zijn rationele, bijna mechanische geest.
Aankondigingen
Gedurende de film reist de moordenaar naar verschillende locaties – waaronder de Dominicaanse Republiek, New Orleans, Florida en Chicago – terwijl hij systematisch degenen die betrokken waren bij zijn verraad uitschakelt. Het meest interessante aspect is echter niet wát hij doet, maar hóe hij het doet: met een koele filosofie, een nauwgezette routine en een constante rechtvaardiging dat "niets persoonlijk is".
De film bevat geen grote plotwendingen of explosieve actiescènes. In plaats daarvan concentreert hij zich op het proces, het wachten, de rituelen en hoe een man probeert emotioneel afstand te nemen van zijn daden – iets wat steeds moeilijker wordt wanneer zijn persoonlijke leven erdoor wordt beïnvloed.
Hoofdrolspelers
- Michael Fassbender als De moordenaarFassbender levert een ingetogen, minimalistische en fascinerende performance. Zijn personage toont zelden zichtbare emoties, maar zijn aanwezigheid op het scherm is intens. De voice-over biedt een kijkje in zijn innerlijke wereld.
- Tilda Swinton als De expert: Hij verschijnt in een van de meest memorabele scènes van de film. Zijn personage is verfijnd, gevaarlijk en elegant, en vertegenwoordigt een andere versie van de professionele moordenaar.
- Charles Parnell als Hodges:Hierbij wordt de contactpersoon van de moordenaar genoemd, die betrokken is bij het complot tegen hem.
- Arliss Howard als De klant:De magnaat die de mislukte moordaanslag beval en vervolgens probeerde de moordenaar uit te schakelen.
Ook de bijrollen zijn kort maar krachtig te zien, aangezien veel personages al snel worden uitgeschakeld vanwege het karakter van de hoofdpersoon.
Recensies
Professionele kritiek ontvangen De moordenaar over het algemeen positief, hoewel er over sommige aspecten verdeeldheid bestaat.
- De Hollywood-verslaggever Hij prees Finchers regie en klinische benadering van het vertellen van verhalen en benadrukte hoe de film de verwachtingen van het genre uitdaagt.
- Verscheidenheid Hij prees de prestatie van Fassbender en het script van Andrew Kevin Walker (Finchers medewerker sinds Zeven), maar merkte op dat het trage tempo en de emotionele kilte sommige kijkers zouden kunnen afschrikken.
- IndieWire Zij was kritischer en vond dat de film hol aanvoelt in zijn poging om diepzinnig over te komen en dat de gestileerde esthetiek het gebrek aan emotionele ontwikkeling niet compenseert.
Desondanks zijn de meesten het erover eens dat het een technisch onberispelijk werk is, met een nauwkeurige regie, elegante fotografie en een meeslepende soundtrack.
Publieke ontvangst
Ook de publieke ontvangst was gemengd. Op platforms zoals Rotte tomatenDe film scoort een criticiscore van 851 TP3T, terwijl het publiek rond de 601 TP3T scoort. Dit weerspiegelt de kloof tussen degenen die de gematigde stijl waarderen en degenen die een meer conventioneel of dynamisch verhaal verwachtten.
In IMDbDe film heeft een beoordeling van ongeveer 6,8/10, wat duidt op een gematigd positieve ontvangst. Er zijn echter ook kritiekpunten over het trage tempo en het gebrek aan emotionele connectie met de hoofdpersoon.
Op sociale media bespraken veel kijkers het "monotone" karakter van het personage en de repetitieve aard van sommige scènes. Anderen prezen echter de intellectuele aanpak van de film en de trouw aan Finchers visie.
Technische en visuele aspecten
Dit is waar De moordenaar schittert echt:
Fotografie richting
De cinematografie is verantwoordelijk voor Erik Messerschmidt, die ook met Fincher werkte aan Mank (waarvoor hij een Oscar won). Hij gebruikt een koude, precieze en symmetrische kadrering, met een kleurenpalet dat varieert afhankelijk van de locatie: grijstinten in Parijs, tropische tinten in de Dominicaanse Republiek, warme kleuren in New Orleans, enzovoort.
Montage
De montage is netjes en functioneel, zonder overmatige cuts. Elke scène ontwikkelt zich geduldig, waardoor de spanning langzaam opbouwt. De montage is ook essentieel om de obsessieve routine van de moordenaar te laten zien: van hoe hij zijn geweer in elkaar zet tot hoe hij bewijsmateriaal vernietigt.
Geluidsontwerp
Het geluidsontwerp is minutieus, met lange stiltes die de spanning verhogen. Mechanische geluiden (geweren, sloten, telefoons, toetsenborden) worden versterkt om de aandacht voor detail van de personages te benadrukken.
Soundtrack
De originele muziek is gecomponeerd door Trent Reznor en Atticus Ross, frequente Fincher-medewerkers. Zijn werk hier is minimalistisch en sfeervol, wat de kilheid en emotionele vervreemding van de hoofdpersoon versterkt. De film gebruikt ook verschillende nummers van De Smiths, wat ironisch contrasteert met de serieuze toon van het verhaal.
Conclusie
“De Moordenaar” (2023) is geen typische moordenaarsfilm. Het is een introspectieve, elegante en intellectuele film, die meer geïnteresseerd is in de psychologie van de hoofdpersoon dan in actie of plotwendingen. David Fincher toont opnieuw zijn meesterschap in visuele en narratieve beheersing, wat een film oplevert die voor sommigen frustrerend en voor anderen fascinerend kan zijn.
Michael Fassbender belichaamt perfect een personage dat alle menselijkheid uit zijn bestaan heeft verbannen, maar toch gedwongen wordt de emotionele gevolgen van zijn daden onder ogen te zien. De film roept vragen op over identiteit, de ethiek van professioneel doden en de moeilijkheid om onthecht te blijven in een steeds onvoorspelbaardere wereld.
Het is geen film voor iedereen. Wie op zoek is naar snelle actie of emotioneel drama, komt misschien bedrogen uit. Maar voor wie van nauwgezette, stijlvolle en tot nadenken stemmende cinema houdt, De moordenaar Het is een degelijk voorstel dat niet zou misstaan in de catalogus van Fincher.
