Saltburn (2023): Een duistere reis door de excessen van de Britse elite

Saltburn het is een van die films die meningen verdeelt, intense gesprekken uitlokt en een blijvende stempel drukt op de geest van de kijker Geschreven en geregisseerd door Emerald Fennell, bekend van haar veelgeprezen debuut Veelbelovende Jonge Vrouw (2020), Saltburn het duikt in de wereld van de Britse aristocratie met een gedurfde visuele stijl, een verhaal boordevol psychologische spanning en een provocerende toon die niet bang is om de grenzen van goede smaak ter discussie te stellen.

De film, uitgebracht in 2023, combineert drama, zwarte komedie, spanning en sociale kritiek, allemaal verpakt in een sfeer van decadentie, verlangen en manipulatie. Met een jonge maar geweldige cast, geleid door Barry Keoghan en Jacob Elordi Saltburn het wordt een karakterstudie, een verkenning van de aantrekkingskracht en een satire op de excessen van de hogere klasse.

Synopsis

Oliver Quick (Barry Keoghan) is een jonge universiteitsstudent van bescheiden afkomst die dankzij een studiebeurs de prestigieuze Universiteit van Oxford weet te betreden Gemarginaliseerd en sociaal onhandig, Oliver heeft moeite om zich aan te passen bij zijn bevoorrechte en arrogante leeftijdsgenoten.

Alles verandert wanneer hij bevriend raakt met Felix Catton (Jacob Elordi), een charmante, charismatische en rijke jongeman, die meer dan een simpele hartelijkheid geïnteresseerd lijkt in Oliver Felix nodigt Oliver, in een daad van vrijgevigheid of misschien uit verveling, uit om de zomer door te brengen in zijn weelderige familiehuis: Saltburn.

Eenmaal in Saltburn betreedt Oliver een nieuwe wereld, gekenmerkt door extravagantie, familiegeheimen, seksuele spanning en de complexiteit van verlangen. Felix' familie (Gel inclusief zijn zus Venetia (Alison Oliver), zijn moeder Rosamund (Rosamund Pike) en zijn vader Sir James (Richard E. Grant) Geit is even fascinerend als verontrustend.

Naarmate de dagen verstrijken, verandert Olivers bewondering voor Felix in obsessie, en barst de schijnbare aristocratische rust. Wat begint als een verhaal over sociale integratie resulteert in een duistere psychologische thriller, met onverwachte wendingen en een einde dat even controversieel als gedenkwaardig is.

Hoofdcast

• Barry Keoghan zoals Oliver Quick: Keoghan levert een meesterlijke en verontrustende prestatie, waarbij hij de transformatie van zijn personage vastlegt met subtiele nuances die uitgroeien tot waanzin.
• Jacob Elordi zoals Felix Catton: Met zijn imposante fysieke aanwezigheid en natuurlijke charme speelt Elordi de jonge aristocraat met een mix van arrogantie en warmte die hem onweerstaanbaar en gevaarlijk maakt.
• Rosamund Pike zoals Elspeth Catton: Felix' excentrieke moeder biedt een optreden aan dat komedie en kilheid combineert, waarbij ze zich haar rollen uit het verleden herinnert, maar met een meer decadente twist.
• Richard E. subsidie zoals Sir James Catton: De patriarch van de familie, afgeleid en egocentrisch, voegt een vleugje satire toe aan de Engelse aristocratie.
• Alison Oliver zoals Venetia Catton: De problematische zus van Felix biedt een optreden vol emotionele intensiteit.
• Carey Mulligan zoals Pam, een excentrieke vriend van de familie, in een korte maar zeer opvallende deelname.

Kritiek

Saltburn het kreeg gemengde recensies van de gespecialiseerde pers. Terwijl sommigen de gedurfde regie en castoptredens van Fennell prezen, trokken anderen de extreme toon van de film en enkele van de verhalende beslissingen in twijfel.

Positieve punten benadrukt door critici:

• Stilistische richting: Emerald Fennell demonstreert opnieuw zijn vermogen om unieke sferen te creëren, met zorgvuldig ontworpen esthetiek en een ritme dat schommelt tussen het contemplatieve en het hectische.
• Optredens: Barry Keoghan wordt alom geprezen vanwege zijn totale toewijding aan de rol. Zijn vertolking van Oliver Quick werd beschreven als Îlahypnotica arbol en Îlaperturbadora arbol, met momenten van kwetsbaarheid en briljante manipulatie.
• Provocerend schrift: Hoewel niet iedereen het leuk vond, werd Fennells script door veel critici als dapper beschouwd, met een scherpe dialoog en een compromisloos portret van moreel verval.

Negatieve beoordelingen:

• Overmatige seksuele symboliek: Sommige scènes werden als onnodig grafisch of schokkend beschouwd, wat voor bepaalde critici eerder een zoektocht naar controverse leek dan een verhalende bijdrage.
• Toonproblemen: De film beweegt zich tussen zwarte komedie, drama en thriller, en slaagt er niet altijd in om die elementen op een coherente manier in evenwicht te brengen.

Openbare receptie

Ook het algemene publiek was verdeeld, Terwijl sommige kijkers gefascineerd wegkwamen door de intensiteit en originaliteit van SaltburnAnderen voelden zich verbijsterd of ongemakkelijk door de provocerende inhoud ervan.

Op platforms als Rotten Tomatoes behield de film een gemiddelde beoordeling Hij publieksscore het was hoger dan de critici, wat dat suggereert Saltburn hij maakte vooral contact met een jong publiek dat openstond voor risicovolle voorstellen.

Op sociale netwerken zoals TikTok en Twitter gingen veel scènes viraal, vooral die met een intense seksuele of emotionele lading. De muziek en beelden, samen met onverwachte en controversiële momenten, hielpen de film een online gespreksfenomeen te worden.

Technische en visuele aspecten

Een van de meest opvallende elementen van Saltburn het is de visuele sectie ervan Fennell werkt samen met de directeur fotografie Linus Sandgren (Oscar-winnaar voor La La Land) om beelden te creëren die afkomstig lijken uit de barokke schilderkunst: symmetrisch, verzadigd en beladen met details.

Opmerkelijke technische elementen:

• Art direction: Het Saltburn mansion is een personage op zich Elke kamer, tuin of gang is beladen met symboliek en visuele decadentie De stijl doet denken aan films als The Favorite of Ogen Wide Shut.
• Soundtrack: Gecomponeerd door Anthony Willis, en bevat populaire liedjes uit de jaren 2000 zoals Murder on the Dancefloor hieronder, dat een cruciale rol speelt in de slotscène Muziek werkt als een verhalend en emotioneel hulpmiddel.
• Kostuums: De kostuums weerspiegelen het contrast tussen sociale klassen, evenals de psychologische achteruitgang van de personages door de hele film heen Van elegante outfits tot opzettelijke naaktheid, elke esthetische beslissing communiceert iets meer.
• Assemblee: Er zijn lange sequenties, sommige zelfs zonder bezuinigingen, die spanning of ongemak veroorzaken. Er wordt ook met herhaling en standpunt gespeeld, waardoor de kijker zich afvraagt wat hij ziet.

Conclusie

Saltburn het is niet voor iedereen een film, maar het is ongetwijfeld een werk dat niemand onverschillig laat, De mix van visuele schoonheid, maatschappijkritiek, erotiek en verwrongen psychologie maakt het tot een intense en unieke cinematografische ervaring.

Emerald Fennell laat opnieuw zien dat ze een gedurfde regisseur is, die niet bang is om duistere thema's te verkennen of de traditionele normen van de commerciële cinema ter discussie te stellen. Saltburn het is zowel een satire van de rijken als een studie van obsessie, het verlangen om erbij te horen en de gevaren van het idealiseren van anderen.

Hoewel de extreme toon verdeeldheid kan zaaien en sommige verhalende beslissingen onnodig lijken, valt niet te ontkennen dat de film erin slaagt gesprekken, ongemak en fascinatie te genereren. En in een cinematografisch panorama vol voorspelbare formules is dat al een geweldige prestatie.

ZIE MEER